W 1998 roku miałem 10 lat i dokładnie pamiętam jak kilku moich starszych kumpli jarało się na powrót „Zabójczej Broni”, wychodziła wtedy czwórka. Ja pierniczę, to były czasy. Teraz dzieciaki mają „pizdę nad głową” Popka z Gangu Albanii i autorytety na poziomie rynsztoka. Jet Li debiutował w Ameryce, a Mel Gibson i Danny Glover robili swoje. Swoją drogą, ten pierwszy dzisiaj obchodzi 64 urodziny. Także wszystkiego co najlepsze Panie Gibson.
Czytaj więcej
Pamiętam jak w podstawówce byłem z klasą w kinie i w całym Poznaniu wisiały plakaty z nową gwiazdą Kina Sztuk Walki. Chodzi oczywiście o film „Romeo Musi Umrzeć” (2000). To był moment, w którym Jet Li stał się światową gwiazdą. Dla nas Polaków był już znany dużo wcześniej, bo pamiętamy czasy kina i VHS, w których górował w filmie „Klasztor Shaolin” (1984). Widziałem z nim na dużym ekranie „Od Kołyski Aż Po Grób” (2003) i oczywiście wszystkich „Niezniszczalnych”. Zastanawiałem się, czemu w ostatnich latach tak mało występuje.
Jet Li to człowiek, który zaraz po Jackie Chanie jest najbardziej popularnym azjatyckim aktorem w USA. W Polsce możemy go kojarzyć z wydawanego na kasecie VHS – „Klasztoru Shaolin” („Shaolin Temple”). Swoją drogą to był debiut aktorski mistrza Wushu. Później był mnóstwo dobrych tytułów takich jak „Legendarna Pięść” i debiut w Stanach Zjednoczonych. Boom na Li trochę trwał, bo i w polskich kinach można było obejrzeć takie tytuły jak „Romeo Musi Umrzeć”, czy „Od Kołyski Aż Po Grób” (tam w role bad-guya wcielił się sam Mark Dacascos).