Siu-Tien Yuen (znany również jako Simon Yuen) urodził się 27 listopada 1912 roku w Hong Kongu. Był jednym z pierwszych filmowych mentorów w Kinie Sztuk Walki. W dodatku prawie zawsze nawalony jak Meserszmit. Zaprawiony w bojach mistrz kung fu, pustelnik, moczymorda, który stał się popularny na całym świecie na kilka miesięcy przed śmiercią.
Yuen karierę rozpoczął późno, jako prawie 40-to latek. Wystąpił w ponad 140 filmach, a w około 20 produkcjach pomagał jako kaskader, koordynator i choreograf. Doczekał się jedenaścioro dzieci, z czego ponad połowa związała swoją przyszłość z branżą filmową. To właśnie dzięki swojemu synowi, którym jest znany w Hollywood Woo-Ping Yuen (choreograf walk w „Matrixie”), staruszek odniósł sukces. Udział w „Pijanym Mistrzu” (1978) oraz „Wężu w Cieniu Orła” (1978) sprawił, że o nim na pewno nie zapomnimy. Te tytuły pozwoliły wypłynąć na szerokie wody również takim ikonom jak Jackie Chan i Hwang Jang Lee.
Aktor zmarł na atak serca podczas realizacji pierwszych zdjęć do filmu „Rzeźnik Wing” (1979) z Sammo Hungiem. Sceny z nim zostały wycięte, miał 66 lat. Pomyślałem, że warto by było, żebyście się zapoznali z filmografią tego „wariata” w pozytywnym znaczeniu. Wystąpił w nieznanych sequelach „Pijanego Mistrza” i w niezliczonych ilościach chińskiego tłuczenia po ryju ze szczyptą komedii.
Hwang Jang Lee to gość, który w latach 70-tych i 80-tych był znany w całych Chinach. Występował głównie jako bezlitosny bad-guy. Zrealizował ponad 60 filmów. U nas w Polsce możemy go kojarzyć z ery VHS. Pojawił się w „Bez Odwrotu 2” (1987) obok Avedona, Rothrock i Hueasa. W wypożyczalniach mogliśmy go znaleźć na półce z Jackie Chanem. Wystąpił w dwóch przełomowych produkcjach dla gatunku Kung Fu – „Wąż w Cieniu Orła” (1978) i „Pijany Mistrz” (1978). Pojawił się również w „Grze Śmierci II” (1981).
Jalal Merhi – aktor, reżyser, producent, mistrz kung fu. Wystąpił między innymi w trylogii „Pazur Tygrysa”, gdzie wcielił się w postać Tareka Richardsa. W branży filmów sztuk walki nazywano go „Seagalem z Lebanonu”, brzmi to trochę śmiesznie, ale właśnie tak było. Powód jest prosty – jako jedyny w tamtych czasach nosił kucyka jak Steven… no dobra był jeszcze Lorenzo Lamas.
Gary Daniels – czy tego gościa trzeba przedstawiać? Wytrwałym w boju fanom „Kina Sztuk Walki” na pewno nie, ale tym, których wiedza na temat filmów karate / akcji skończyła się na kilku tytułach Bruce’a Lee i serialu „Strażnik Teksasu” zdecydowanie tak.